Het plotselinge ontslag van Carlos Tavares, aangekondigd op zondag 1 december 2024markeert een keerpunt in de recente geschiedenis van Stellantis. De officiële redenen zijn strategische verschillen, de moeilijkheden die de Groep ondervindt, met name in Noord-Amerika, en de soms onrealistisch geachte ambities van haar plan Dare Forward 2030 doen de vraag rijzen of de haalbaarheid van de gestelde doelen. Biedt dit vertrek een kans om de prioriteiten van de autogigant te herzien?
Ambitieuze doelen in een ingewikkelde context
Carlos Tavares had gemaakt Dare Forward 2030 een gedurfd plan om Stellantis om te vormen tot een wereldleider in elektrificatie en duurzame mobiliteit. De belangrijkste doelstellingen voor 2024 zijn een omzet van 200 miljard euro, een operationele marge met dubbele cijfers, 8 % aan R&D-uitgaven en een sterke toename van elektrische voertuigen.
Recente financiële resultaten hebben echter aangetoond dat de weg naar deze ambities vol valkuilen zit. De verkoop in het derde kwartaal van 2024 daalde met 27 % en de geconsolideerde verkoop daalde met 20 % op jaarbasis. Als redenen worden onder meer productieonderbrekingen, overbevoorrading in Noord-Amerika en een moeilijk economisch klimaat in Europa opgegeven.
Deze financiële tegenslagen hebben de interne spanningen vergroot, vooral tegenover een Raad van Bestuur die steeds sceptischer wordt over de strategie van Tavares.
Strategische meningsverschillen op de achtergrond
De voorzitter van de raad van bestuur, John Elkann, leek ontevreden over de verkoopprestaties van Stellantis in Noord-Amerikaeen historisch winstgevende regio. De ontevredenheid van dealers en vakbonden, in combinatie met fouten in het voorraadbeheer en een te snel geachte elektrificatiestrategie, heeft een klimaat van spanning gecreëerd.
De Union of Automobile Workers (UAW) heeft openlijk kritiek geuit op het management van Tavares, vooral wat betreft de vertraging in de heropening van de fabriek in Belvidere. Deze kritiek kwam tot een hoogtepunt aan het begin van het jaar, toen UAW-leider Shawn Fain omschreef zijn werk als "armoedig".
Daarbij komen nog kleine communicatieproblemen, zoals met Nathalie Knight, voormalig CFO van Stellantis, die bevestigde open te staan voor de verkoop van een Maserativoor de groep ontkende een paar dagen later. Nathalie Knight verliet Stellantis een paar maanden later.
Het gewicht van de ambities van Dare Forward
Het plan Dare Forward 2030 was ontworpen om Stellantis te transformeren door middel van een reeks ambitieuze doelstellingen, waaronder het verminderen van de CO2-uitstoot, het verticaal integreren van elektrische componenten, het verhogen van de verkoopmix van geëlektrificeerde voertuigen en het schrappen van meer dan 30.000 banen, voornamelijk in Europa en Noord-Amerika, tussen 2021 en 2023... Si belangrijke mijlpalen zijn bereiktDeze vooruitgang wordt overschaduwd door grote operationele uitdagingen.
In Noord-Amerika had de verkoop van Jeep- en RAM-modellen te lijden, net als het vermogen van Stellantis om te concurreren met Chinese fabrikanten op de elektrische markt. In Europa wogen de enorme investeringen in de overgang naar elektrische voertuigen op de marges. Het streven naar winstgevendheid met dubbele cijfers, de hoeksteen van het Dare Forward-plan, lijkt nu buiten bereik in zo'n gespannen context.
Een kans op een nieuwe start?
Het vertrek van Carlos Tavares opent de deur voor een grondige herziening van het Dare Forward-plan. De Raad van Bestuur zou kunnen kiezen voor een meer realistische aanpak, gericht op aanpassing aan de realiteit van de lokale markten. De spanningen met dealers, werknemers en Amerikaanse vakbonden zullen moeten worden verminderd, terwijl een meer gematigde strategie kan worden overwogen om de concurrentiepositie in Europa te behouden tegenover het Chinese offensief.
Een nieuw Dare Forward-plan, aangepast aan de economische en industriële realiteitzou in 2025 gelanceerd kunnen worden onder leiding van de toekomstige CEO. Uitdagingen zijn onder andere het stimuleren van de verkoop in Noord-Amerika, het consolideren van de winst op de Europese EV-markt en het beter beheren van de relaties met belanghebbenden.
De Groep moet een evenwicht vinden tussen ambitie en pragmatisme. Tavares' opvolger krijgt de zware taak om het bestuur, de werknemers en investeerders rond een gemeenschappelijk project te verenigen.
Als Dare Forward 2030 wordt aangepast, is dat geen ontkenning van de visie van Tavares, maar een noodzakelijke herschikking om een onzekere toekomst tegemoet te treden. Stellantis speelt met een hoge inzet: het gaat er niet alleen om de cijfers om te buigen, maar ook om het vertrouwen van de markten (-45 % sinds het begin van het jaar) en consumenten terug te winnen.
Dutch 
French 
English 
Italian 
Spanish 
Portuguese 
German 
Japanese 
Turkish
Bedankt voor de uitgebreide informatie. Wat Tavares heeft bereikt zal opmerkelijk blijven als het gaat om zijn vermogen om een fusie tussen twee autoconcerns tot stand te brengen. Maar de cijfers waren krankzinnig. Van 200 miljard naar 300 miljard euro gaan was onmogelijk zonder een "Japanse" kwaliteitsaanpak. Het was ook in 2030 vooruit durven kijken. En dat is voor mij een topprioriteit. Er is geen toekomst voor stellantis zonder een goed kwaliteitsimago (motoren, transmissies, chassis, elektronica, software).
Ik besprak dit met iemand uit de auto-industrie (die ons verlaten heeft, mijn gedachten gaan uit naar hem...) om 300 miljard te bereiken tenzij er nog een fusie is met een andere groep, we zagen niet hoe het mogelijk was...
@Alexandre: Dit is een van de opties die Tavares onlangs heeft voorgesteld om in de race te blijven tegen de druk van Chinese spelers. Deze optie, die gepaard zou gaan met een voortdurende druk op de kosten, werknemers en leveranciers, werd door de Raad van Bestuur verworpen. De autowereld is bezig zichzelf te hervormen en er zijn kansen: Renault komt in gedachten, maar ernstiger, het Japanse Nissan en Mistubishi waren waarschijnlijke kandidaten gezien hun aanhoudende moeilijkheden...
Hoe zal dit eindigen? Slecht.
Blijkbaar heeft de hele raad van bestuur hem gevraagd ontslag te nemen. Elkann, de Peugeots en zelfs de Franse regering (via BPI).
Wat gebeurt er daarna? Doorverkoop of sluiting van merken, sluiting van fabrieken, afsplitsing van de groep, de keuze is aan u ..... Maar het gaat pijn doen.