Het seizoen 2025 van Formule 1 lijkt rijk aan technische ontwikkelingen te worden, en een van de interessantste gevechten vindt momenteel plaats in de vergelijking tussen de voorwielophangingen van Ferrari en McLaren. De Ferrari SF-25 en McLaren MCL39 gebruikten een trekstangophangingssysteem, maar met heel verschillende resultaten. Terwijl McLaren de vruchten plukt van zijn stoutmoedigheid, lijkt Ferrari te worstelen om zijn nieuwe configuratie onder de knie te krijgen. Laten we de verschillen tussen deze twee benaderingen eens nader bekijken.
De introductie van het trekstangophangingssysteem in Ferrari's SF-25 betekende een keerpunt in het ontwerp van de auto uit 2025. Deze keuze werd ingegeven door de wens om de aerodynamica te optimaliseren en meer flexibiliteit te bieden bij de set-up. Er zijn echter nog steeds een aantal problemen, In tegenstelling tot McLaren heeft Ferrari deze oplossing niet zo ver doorgedreven als mogelijk was geweest. Terwijl McLaren het potentieel van het trekstangsysteem radicaal heeft benut, heeft Ferrari gekozen voor een compromis, vooral met de voorwielophanging, die minder agressief is dan die van de rivaal.
Het grootste verschil zit in de configuratie van de ophangingsarmen. De bovenste en onderste draagarmen van beide auto's zijn op dezelfde manier gepositioneerd, maar de SF-25 heeft een hogere bovenarm.
Het vermogen van de ophanging om te weerstaan aan billen bij het remmen, speelt een cruciale rol in de prestaties van een Formule 1-wagen. McLaren heeft een ophanging ontworpen met een lagere bovenarm dan die van Ferrari, voor een betere controle. Dit vermindert de overdracht van belasting naar de voorkant van de auto tijdens het remmen, wat zich vertaalt in een betere beheersing van de voorbanden en minder slijtage, zonder afbreuk te doen aan de aerodynamische stabiliteit.
Voor Ferrari lijkt het ontwerp van de hogere bovenarm in de SF-25 het tegenovergestelde effect te hebben. Bij het remmen resulteert dit in een grotere overdracht van de belasting naar voren, waardoor de voorbanden zwaarder worden belast. Hoewel deze configuratie de schommeling van de ophanging beperkt en de aerodynamica verbetert, leidt het tot overstuurproblemen en een moeilijkere beheersing van de voorbanden.
McLaren daarentegen kon de voordelen van de trekstang beter benutten. Het team heeft het ontwerp tot het uiterste doorgevoerd, met als resultaat een betere gewichtsverdeling en een optimaal beheer van de bandentemperaturen. Deze gedurfde keuzes hebben McLaren in staat gesteld om directer te concurreren met Red Bull, zonder de problemen van Ferrari tegen te komen.
De McLaren-ingenieurs, in het bijzonder Rob Marshall, die zijn expertise van Red Bull meebracht, hebben geanticipeerd op de problemen die samenhangen met de extreme positie van de ophangingsarm. McLaren lijkt de juiste balans te hebben gevonden, waardoor de MCL39 stabieler rijdt en gemakkelijker te beheersen is voor de coureurs.
Dutch 
French 
English 
Italian 
Spanish 
Portuguese 
German 
Japanese 
Turkish