In de collectieve verbeelding is iedereen die uit een Lamborghini is onvermijdelijk rijk. Maar voor Ed Bolian, een voormalige Lamborghini-verkoper die een van 's werelds grootste supercarverzamelaars is geworden, is de realiteit ver verwijderd van het luxueuze beeld dat op sociale netwerken wordt geschetst. Achter het geluid van een V10 of het agressieve silhouet van een Huracánverbergt vaak... een lening.
In The Iced Coffee Hour podcast maakt Bolian duidelijk dat de meerderheid van de kopers jong en enthousiast is en zich de prijs van deze auto's grotendeels niet kan veroorloven. Volgens hem "financiert 75 % van de klanten hun Lamborghini". Niet omdat het een intelligente financiële strategie is, maar gewoon omdat ze het zich op geen andere manier kunnen veroorloven.
Jonge mensen... en hun onbetaalbare Huracans
De nieuwe Lamborghini Huracán (sindsdien vervangen door de Temerario), had een prijskaartje van ongeveer € 220.000 of 250.000 $ (zonder opties, speciale versies, enz.). Een duizelingwekkend prijskaartje, maar het lijkt veel jonge mensen er niet van te weerhouden er een te bestellen. Bolian legt uit dat dit komt doordat de Amerikaanse markt gewend is aan extreme schulden, waar financieringstermijnen van tien, twaalf of zelfs vijftien jaar voor niemand een schok zijn. Voor hem is de bestuurder van een recente supercar op geen enkele manier een betrouwbare indicator van rijkdom. Hij gaat zelfs zo ver om te zeggen:
"Als je iemand ziet rijden in een supercar die minder dan vijf jaar oud is, ga er dan niet vanuit dat hij rijk is. Een nieuwe Huracán is geen teken van rijkdom."
In zijn ervaring zijn de 'echte' rijken meestal degenen die in vintage of iconische supercars rijden, zoals een F40 of een Murciélago met een lange geschiedenis. Deze auto's worden bijna nooit gefinancierd en hun onderhoud schrikt impulskopers af.
Tussen vals imago en echte klanten
In de video vertelt Bolian ook over het dagelijkse leven van een Lamborghini-verkoper die te maken krijgt met een fenomeen dat welbekend is bij dealers: mensen die er rijk uit willen zien. Namaakhorloges, opzichtige luxekleding, een houding die te graag een proefrit wil maken... Voor Bolian zijn de tekenen gemakkelijk te herkennen. Vaak zijn het bezoekers die in auto's willen rijden die ze nooit zullen kunnen kopen.
Omgekeerd zijn serieuze kopers soms degenen die twijfelen, die weten dat ze hun financiën zullen moeten 'oprekken', die concrete vragen stellen over dagelijks gebruik, verzekering of onderhoudskosten. En ook hier slaat Bolian een mythe aan diggelen: klanten die echt contant kunnen betalen zijn volgens hem het moeilijkst te overtuigen, in tegenstelling tot degenen die er lang over doen om hun droomauto te financieren.
Wanneer passie het verstand te boven gaat
De voormalige verkoper beschrijft ook situaties waarin het kopen van een auto objectief gezien een slecht idee is. Hij herinnert zich een man die jarenlang terugkwam met een Aston Martin DB9 waar hij nog 100.000 dollar voor moest betalen, terwijl hij de helft minder waard was. Een extreem geval, zoals je vaak ziet bij Amerikaanse premiumdealers. En toch vertrok deze man uiteindelijk met een nieuwe Aston Martin, gelukkig, zich ervan bewust dat hij een enorm verlies had geleden, maar vastbesloten om zijn droom waar te maken.
Een verontrustende observatie... maar wel een die veel zegt over onze tijd
De opmerkingen van Ed Bolian zijn niet bedoeld om het merk uit Sant'Agata Bolognese te kleineren, integendeel: de aantrekkingskracht van Lamborghini is zo groot dat veel mensen bereid zijn om zich flink in de schulden te steken om in de buurt te komen. Zijn getuigenis onthult een waarheid die zelden wordt toegegeven: de moderne supercar is een sociaal object geworden in plaats van een mechanisch object. Hij wordt gebruikt om indruk te maken, om sociale netwerken te voeden, om een persoonlijkheid op te bouwen... zozeer zelfs dat sommige mensen niet aarzelen om rijkdom te simuleren met designerkleding of nepaccessoires.
Bolian bewondert daarentegen liever mensen die veel rijden, die imperfecties, steenslag en versleten bumpers accepteren. Zij die hun passie leven, zelfs als dat betekent dat hun Bugatti of Lamborghini niet meer perfect is. Uiteindelijk verraadt gebruik voor hem meer passie dan de prijs.
Dutch 
French 
English 
Italian 
Spanish 
Portuguese 
German 
Japanese 
Turkish
Hetzelfde geldt voor meer gangbare auto's. Toen ik een RS4 bestelde, vertelde de verkoper me dat hij vaak auto's terug zag komen van klanten die het krediet en de gebruikskosten niet konden betalen. Idem voor de andere Duitsers. Hopeloos 😔
Een Lamborghini kopen zonder de middelen om hem te onderhouden, of hem kopen met een lange lening, heeft geen zin. Het doet denken aan mensen die imitaties van luxemerken dragen maar het zich niet kunnen veroorloven om de producten van de merken in kwestie te kopen. En het ergste is dat als je bij een dealer verschijnt met een lading namaakproducten op je rug, je dat 100 kilometer verderop kunt zien.
En hoe dan ook, kleren maken de man niet, Bill Gates draagt Casio-horloges die minder dan 50 dollar kosten, dus wie kan er nu een te duur luxe horloge kopen?
Vreemde tijden. Welnu, in Europa, gezien het feit dat het heel moeilijk is om dagelijks in zo'n monster te rijden (wegen, te kleine parkeerplaatsen, plus de altijd aanwezige files en limieten), zie ik heel zelden jonge mensen achter het stuur, zelfs in Zwitserland.