Grassi 044S: een Lancia Delta S4 opnieuw uitgevonden met een 650 pk 3.0L 4-cilinder motor en de styling van een voormalig Alfa Romeo ontwerper

Lancia inspireert de wereld van restomods en moderne herinterpretaties, vooral als het gaat om de Delta, de koningin van Groep A tussen 1987 en 1992. Onlangs zagen we de Lancia Delta SafaristaMaar er waren ook veel andere projecten, zoals de Maturo Stradale. Delta-auto's trekken nog steeds een enorm publiek, zoals blijkt uit de sterk gemodificeerde en overpowerde versies die meedoen aan heuvelklimwedstrijden. In deze Delta beurs wilde de Grassi 044S hard toeslaan. Het project was het geesteskind van Scuderia Grassi, opgericht door Carlo Grassi, erfgenaam van een familie van autocoureurs en tuners die teruggaat tot de vooroorlogse jaren. Deze supercar is een eerbetoon aan de legendarische Delta S4, maar onderscheidt zich door zijn resoluut eigentijdse benadering.

Strikt genomen is dit geen restomod, omdat er geen donorauto is. Daarom werken we aan een nieuw 100%-project. Het ontwerp is toevertrouwd aan Giuseppe Armano, een voormalig ontwerper bij het Centro Stile Alfa Romeo die daar tussen 1994 en 2012 werkte. Dit wordt weerspiegeld in een knipoog naar het logo van Scuderia Grassi, met de beroemde Milanese 'Biscione' in een hoekigere, gestileerde versie. Dit is een verwijzing naar het Milanese wapen en het Visconti-wapen, waarin de 'Gier' voorkomt, maar ook een vorm van verwantschap met Alfa Romeo. Het doel is om terug te keren naar het radicalisme van de Groep B zonder te vervallen in nostalgie.

De Delta S4, ultiem monster en Groep B doodgraver

Het is de moeite waard om te onthouden waar de duivelse Lancia Delta S4 allemaal om draaide. Hij werd in 1985 gelanceerd tijdens de RAC Rally om de verouderde Rally 037 met achterwielaandrijving te vervangen en was een van de gekste machines uit de rallygeschiedenis. Hij was ontworpen om te concurreren met Audi en Peugeot en combineerde een lichtgewicht glasvezelcarrosserie, vierwielaandrijving en een radicale motor met middenachter met twee superchargers (een Abarth Volumex supercharger gekoppeld aan een KKK turbo) om een turbogat te voorkomen en altijd een enorm koppel te leveren. Het resultaat: een vermogen van 450 pk bij de start, verhoogd tot 550 pk op de nieuwste raceversies, met een 0-100 km/u tijd van 2,6 seconden! 

De Delta S4 was de krachtigste machine in 1986. Voor de homologatie produceerde Lancia zo'n 200 Stradale exemplaren, voor op de weg teruggebracht tot 250 pk. De S4, een waar icoon van Groep B, symboliseerde zowel de technische genialiteit als de excessen van dat tijdperk, dat abrupt ten einde kwam na het fatale ongeluk van Henri Toivonen in de Ronde van Corsica in 1986.

Een S4-circuit

Het algehele ontwerp werd toevertrouwd aan NOPE Engineering, een in Milaan gevestigd bedrijf dat gespecialiseerd is in technische ondersteuning bij wedstrijden, elektronische systemen en simulatie. De lichtgewicht structuur combineert koolstof, aluminium en moderne legeringen voor een voorbeeldige stijfheid.

De Grassi 044S is groter dan de originele S4 (4,18 meter lang vergeleken met 4 meter, 2 meter breed vergeleken met 1,80 meter, wielbasis verlengd met 16 cm) en heeft gespierde proporties. Net als de S4 uit de jaren 80 is hij gebaseerd op een buisvormig trellis-frame van chroom en molybdeen, in plaats van een carbon monocoque.

Er is een agressieve voorkant, brede spoorbreedtes, ronde dubbele koplampen, een dakspoiler en vooral enorme luchtinlaten aan de zijkant die lucht in de grote 'fabriek' onder de achterklep moeten persen. Alleen de vorm van de luchtinlaten is iets meer gebogen, terwijl de Delta S4 uit 1985 tot op het bot was afgesneden. Als moderne supercar voegt de 44 een enorme achterdiffuser toe met twee centrale uitlaatpijpen. Het totaaleffect is behoorlijk indrukwekkend, ook al lijkt het algehele ontwerp minder goed afgewerkt dan andere bekende restomods.

En veel paarden!

Wat schuilt er onder het gestroomlijnde koetswerk in het hart van deze Grassi? Net als de S4 van weleer is het een viercilindermotor, maar dit keer met 3,0 liter cilinderinhoud (destijds 1,7 liter) en twee superchargers, die volgens de fabrikant meer dan 650 pk ontwikkelen, allemaal in combinatie met een handgeschakelde zesversnellingsbak. De exacte herkomst van de motor wordt niet gespecificeerd, maar Grassi beweert de controle over de ontwikkeling en productie te hebben behouden.

Met een gewicht van minder dan 1.200 kg belooft de Grassi 044S duizelingwekkende cijfers: minder dan 3 seconden om 100 km/u te bereiken en een topsnelheid van meer dan 300 km/u. In tegenstelling tot de Amos Safarista is de Grassi meer een auto voor op het circuit, met een zeer lage bodemvrijheid. Hij heeft echter wel drie zelfremmende differentiëlen. Een intelligent tractiecontrolesysteem verdeelt het vermogen over de wielen afhankelijk van de omstandigheden, waardoor tractie en stabiliteit zelfs bij hoge snelheden worden gegarandeerd.

Twee jaar na de onthulling gaat het project verder

Zoals alle ambachtelijke creaties moet de Grassi 044S in zeer beperkte series worden gebouwd. Elk model wordt op maat gemaakt, volgens de wensen van de klant: mechanische configuratie, kleuren, materialen of interieurdetails. Het enige probleem is dat er geen foto's van het interieur zijn vrijgegeven, wat suggereert dat het gepresenteerde model nog niet klaar was. Het enige wat we wisten was dat de kuipstoelen alleen in hoogte verstelbaar zouden zijn en dat de remmen hydraulisch zouden zijn. Sindsdien is er weinig informatie uitgelekt, maar afgelopen juli kondigde Grassi aan dat hij voor het interieur samenwerkte met een gespecialiseerd bedrijf uit Motor Valley, NCS. Dit is een teken dat het project jaar na jaar vooruitgang boekt en zijn voltooiing nadert!