Hij besteedde 17 jaar aan het maken van deze Lamborghini Countach replica die te zien was in een film (met een Ford-motor).

Toen Ken Imhoff, ingenieur uit Wisconsin, de Lamborghini Zwarte Countach uit The Cannonball Run (1981), weet hij dat dit "zijn" auto is. (Een auto die overigens vorig jaar zijn 45e verjaardag vierde en waarvan de bovenstaande foto is genomen). Maar de Countach kostte al meer dan zijn huis en het idee om er een te kopen werd al snel van tafel geveegd. In plaats van op te geven, besloot Imhoff het zelf te maken, thuis, in zijn... kelder. Een uitdaging die 17 jaar zou duren.

Een titanische site, volledig met de hand gebouwd

• Chassis: stalen buizen, geïnspireerd op de originele auto.
• Behuizing: handgevormde aluminium panelen;
• Originele onderdelen: achterlichten, voorruit en een paar Lamborghini-badges gevonden, zodat het silhouet trouw blijft aan de Lamborghini Countach 5000 S uit 1982.

Alles wordt aan de werkbank gemaakt, inclusief de velgen. Om de romp vorm te geven, maakt hij een levensgrote houten mal. Het is deze 'mal', die te zien is in de YouTube-video en vaak wordt aangezien voor de structuur van het chassis, die hij gebruikt om elke plaat met een voorhamer te slaan tot hij perfect gebogen is.

In plaats van de Lamborghini V12 staat een Ford Cleveland 'Boss' 351 V8 centraalgekoppeld aan vier Weber-carburateurs. Het resultaat is 514 pk bij 6.800 t/min en een koppel dat een muscle car waardig is. Het vermogen wordt overgebracht op de achterwielen via een ZF-versnellingsbak met 5 versnellingen. De topsnelheid werd bereikt bij 225 km/u.

En om nog een extra moeilijkheid toe te voegen, ook al was zijn Lamborghini af... hij zat nog steeds vast in de kelder! Dus brak Imhoff een heel stuk muur af, huurde een graafmachine en de Countach door een gat in de fundering.

Hoeveel heeft deze droom gekost?

• Totale kosten ≈ 65.000 $ (€ 58.000)
• Prijs van een vintage Countach vandaag tussen €500.000 en €1 miljoen, afhankelijk van de staat
• Wederverkoop van de replica : 89 000 $ (78 000 €)

Uiteindelijk leverde de operatie maar een paar duizend euro op in 17 jaar tijd en bovenal was de auto volgens de ingenieur een pijnlijke herinnering geworden aan jaren die hij in de werkplaats doorbracht in plaats van met zijn gezin. Dus liet hij hem gaan en zette een streep onder dat hoofdstuk...