
Als je Italpassion regelmatig leest, ken je waarschijnlijk de naam John Temerian. We hebben al eerder bericht over hoe deze Lamborghini-verzamelaar in het bezit kwam van een zeldzame Countach "Blue Tahiti" verdwijnt van de radar in Japan. Deze keer is het verhaal nog sterker: zonder echt te zoeken vond hij een Lamborghini Miura S die zijn vader... meer dan 50 jaar geleden bezat. En het kwam allemaal neer op een klein detail, verborgen op de motorkap.
Van kleine Franse garage tot supercar mekka
Om dit verhaal te begrijpen, moeten we teruggaan naar de jaren 1950. De grootvader van John Temerian verliet Frankrijk in 1957 om naar de Verenigde Staten te verhuizen. Hij begon onderaan de ladder, in een benzinestation in Springfield, Massachusetts, voordat hij erin slaagde het te kopen. Het lag naast een medisch centrum en hij noemde het gewoon "Medical Center Garage". Als harde werker maakte hij lange dagen en al snel werd hij de plaatselijke Europese specialist. Ferrari's kwamen en gingen, maar ook Jaguars, racewagens en tweedehands 250 GTO's die nog door niemand als kunstwerken werden beschouwd. In deze bescheiden omgeving werd een familie geboren die volledig werd gevormd door een passie voor auto's.
De zoon van de baas, de toekomstige vader van John, viel er duidelijk in. Op zijn 13e bouwde hij al in zijn eentje een motor om. Op zijn 16e, terwijl de meeste van zijn schoolvrienden vaag droomden van een Mustang, kwam hij op school aan in... een Lamborghini Miura.
Een 16-jarige in een Lamborghini Miura
Het tafereel lijkt vandaag de dag onwerkelijk. Aan het einde van de jaren 60, nadat hij een Ferrari 250 GTO had verkocht voor ongeveer 9.000 $, vroeg de grootvader zijn zoon naar zijn mening. Zijn zoon zei dat de GTO 'lelijk' was en dat de mooiste auto's ter wereld de Jaguar E-Type en de Lamborghini Miura waren. De grootvader voldeed: eerst een E-Type, daarna een tweedehands Miura voor zijn zoon, voor ongeveer 4.000 tot 5.000 $.



De afspraak was duidelijk: geen salaris, hij werkte gratis in de garage en in ruil daarvoor mocht hij de auto gebruiken, zolang zijn resultaten op school vlekkeloos waren. Het jonge mechanische wonderkind ging Miura's besturen zoals andere mensen scooters besturen: hij kocht er een, zette hem weer op de weg, verkocht hem, kocht een andere, enzovoort. Tot hij op een dag een heel bijzonder model tegenkwam: een rode Miura S met een zwart lederen interieur, airconditioning, radio, Amerikaanse specificaties en vooral twee chromen spiegels op de motorkap. Dit was destijds een unieke configuratie op de Amerikaanse markt. Hij maakte er optimaal gebruik van en verkocht hem uiteindelijk om de aankoop van een zwarte Miura SV te financieren, een auto die hij vandaag de dag nog steeds bezit. Destijds kon niemand vermoeden dat de rode auto ooit zou terugkeren in de familie.
Een jonge Canadees, een droombaan en een vergeten Miura
Het tweede deel van het verhaal begint... op Instagram. Ongeveer twee jaar voordat de Miura werd herontdekt, ontving John Temerian regelmatig berichtjes van een jonge Canadees die hem smeekte om bij hem te komen werken bij Curated, zijn in Miami gevestigde bedrijf dat gespecialiseerd is in vintage supercars, met name Lamborghini's uit de jaren 70 en 90. John weigerde verschillende keren: het bedrijf was klein en hij kon niet iedereen aannemen. Maar de jongeman gaf niet op. Een jaar later verscheen hij in de showroom met pet en Curated-jas aan, alsof hij al deel uitmaakte van het team. Deze keer was John onder de indruk van zijn vastberadenheid en besloot hem een kans te geven.
Goed voor hem: in twee maanden tijd werd de 'groentje' een echte goudzoeker. Onder de auto's die hij spotte was een rode Lamborghini Miura S uit 1971, vergeten in een garage in het noorden van Californië. De auto heeft meer dan twintig jaar niet gereden en de carrosserie is bezaaid met deuken, krassen en gaten in de motorkap. Maar alles is origineel, van het glas tot het chroom en het zwart lederen interieur.


Bij het doorspitten van Lamborghini's internationale registers ontdekt John dat er maar één Miura S nieuw is geleverd in de VS in de kleur rood met zwart lederen interieur, airconditioning en Amerikaanse uitrusting. Op dat moment schoot hem een herinnering te binnen: zijn vader had hem vaak verteld over een Miura S in precies die configuratie, vlak voor zijn beroemde zwarte SV. Wat als de jonge Canadese verkoper, zonder het te weten, net de Miura van zijn vader had gevonden?
Het kleine detail op de motorkap dat alles verandert

John koopt de auto en laat hem repatriëren naar Miami. Toen hij de auto van de vrachtwagen zag komen, viel hem meteen het eerste teken op: twee achteruitkijkspiegels die aan de motorkap vastzaten. Ze zijn nu zwart geschilderd, maar de verf bladdert af, waardoor het originele chroom zichtbaar wordt. Precies zoals zijn vader ze zich herinnerde.


We moesten het alleen nog zeker weten. Johns vader vliegt naar Florida en komt de rode Miura S tegen, moe maar ongeschonden. Hij keek rond en inspecteerde de details... totdat hij dat beroemde 'kleine detail' tegenkwam dat alles zou veranderen. Aan de zijkant van de motorkap zag hij een soort kleine slotcilinder, op een totaal ongebruikelijke plaats op een Miura. John's eerste gedachte was dat het gerepareerd was. Dan begint zijn vader te glimlachen:
"Weet je wat het is? Het is geen slot. Het was mijn alarmsysteem. Ik was degene die dit liet installeren op de auto's die in en uit de garage komen."
Dit zelfgemaakte alarmsysteem, destijds geïnstalleerd bij Garage Medical Center, was alleen te vinden op 'zijn' auto's. Dit onwaarschijnlijke detail werd het sterkste bewijs dat deze Miura S inderdaad de auto was die hij begin jaren 1970 bezat. Twee weken later dook er eindelijk een oude foto op uit de familiearchieven: daarop was de rode Miura te zien met de twee chromen spiegels op de motorkap en dat karakteristieke gaatje voor het alarm. De cirkel is rond.
