Maggiore laat de Ferrari 288 GTO herrijzen met een 600 pk restomod

De 288 GTO werd uitgebracht in 1984 en was ontworpen om mee te racen: Ferrari van plan was om deel te nemen aan Groep B, wat leidde tot de GTO Evoluzione. De 288 GTO was ook een mijlpaal in de geschiedenis van het steigerende paard, want na de 208 GTS, die in 1982 de turbo in het gamma introduceerde, was dit de eerste supercar met turbo. De 2.9 V8 met dubbele turbo ontketende 400 pk en 496 Nm op de achterwielen, wat in die tijd adembenemend was. Hoewel de initiële productie was vastgesteld op 200 eenheden, leidde het succes van het model ertoe dat Ferrari de productie verhoogde naar 272 eenheden. Helaas kwam Groep B aan het einde van het seizoen 1986 voortijdig tot stilstand door het fatale ongeluk van Henri Toivonen. De GTO Evoluzione bleef een prototype, maar diende als basis voor de F40, die in 1987 werd gepresenteerd.

De ziel van een genie zweeft over deze Maggiore

Wat hebben de twee iconen gemeen? Ze zijn ontworpen door ingenieur Nicola Materazzi, die in 2022 na een lange ziekte overleed. Ondanks zijn ziekte werkte Materazzi mee aan een laatste project, een 'restomod' onder leiding van Automobili Maggiore. De 288 GTO werd uit de as herboren als de Maggiore GranTurismo. Dit is geen replica, want er is een donor 308 gebruikt. Dit is vooral te zien aan de centrale cel, die zijn originele proporties heeft behouden. Het chassis daarentegen is volledig gerestaureerd en verstevigd om het extra vermogen te kunnen dragen, om nog maar te zwijgen van de installatie van Brembo-remmen en aluminium ophanging van vliegtuigkwaliteit.

Wat een gezicht!

Het koetswerk, volledig gemaakt van koolstofvezel, mengt vintage en moderne aspecten en flirt met de grenzen van restomod. Je zou bijna in de val trappen van een Icona-creatie. De Maggiore behoudt zijn gespierde silhouet, vooral van voren gezien, met bredere spoorbreedtes die hem een nog intimiderender en beestachtiger silhouet geven. De luchtinlaten zijn verbreed, terwijl de typische uitschuifbare koplampen zijn bijgewerkt met een LED-strip. De 18-inch lichtmetalen velgen zetten de starburst styling van de originele motorkappen voort. Aan de zijkanten zijn extra luchtinlaten en 'kieuwen' toegevoegd. De voorspoiler, met zijn zijvinnen en meervoudige openingen, verraadt de moderniteit van het aerodynamische werk. Het gezicht van deze GranTurismo is absoluut ongelooflijk, de ontwerpen van de Synthwave-beweging waardig, die vaak supercars in de stijl van de jaren tachtig in beeld brengt.

Een achtersectie die dichter bij de huidige Ferrari-stijl staat

Vanaf de zijkant, en vooral aan de achterkant, is er een verschuiving weg van de strakke lijnen van de jaren 1980. De styling is vloeiender en verfijnder geworden, waardoor hij dichter bij de huidige aerodynamische en stylingstandaarden van de Ferrari-productie komt. De Maggiore heeft daarom diepere zijkanten, geaccentueerd door de bredere spoorbreedte. De fabrikant spreekt zelfs van 'Coca-Cola bottle' rondingen, die doen denken aan de Ferrari eenzitters die eind jaren '80 zijn ontworpen door John Barnard, met name de 640 en 641.

De ontwerpers verwijzen naar "achterlichten die zijn geïnstalleerd als in kleine vulkanen die in tweeën worden gesneden door een strook glanzend materiaal, wat doet denken aan de concepten van Maranello's meest recente producties". De achterkant doet inderdaad meer denken aan de F8 Tributo of SF90 Stradale. Er zijn drie ventilatieopeningen op de achtervleugels en op de motorkap, met een glazen gedeelte dat de motor onthult.

Een krachtigere turbo-V8

De aandrijflijn respecteert het origineel: net als bij de 288 GTO is de motor een 2,9-liter twin-turbo V8, maar met talloze aanpassingen en correcties. Maggiore verwijst naar 'GT3'-specificaties en F1-afgeleide systemen: de motor is van boven naar beneden gewijzigd, alleen het carter is origineel gebleven. De V8 heeft nieuwe sequentiële turbo's die het turbogat elimineren, een nieuw dry sump inlaat- en smeersysteem en een intercooler in het inlaatspruitstuk om het turbogat te verminderen.

De ambachtslieden hebben het over een 30% motor die compacter is dan de originele. Daardoor kan de motor in de lengterichting worden ingebouwd, in tegenstelling tot de dwarse plaatsing van de V8 van de 288 in de jaren 1980. Er wordt gezegd dat de V8 meer dan 600 pk kan leveren, bijna net zoveel als de 650 pk van de GTO Evoluzione. Tot slot wordt de ziel van de purist gerespecteerd met de toepassing van een handgeschakelde 6-versnellingsbak.

Er staan 19 exemplaren gepland, uiteraard met een keur aan personaliseringsopties. Op het interieur moeten we nog even wachten.