
Maandenlang was hij van de radar verdwenen. De zeswielige Ferrari Testarossa, een even fascinerende als ketterse creatie, leek bevroren in een soort vagevuur. Er waren geen nieuwe foto's, geen officiële aankondigingen en niet de minste hint over de voortgang. Tot de zaak plotseling weer opdook, niet met beelden van de bouwplaats, maar met publieke beschuldigingen, afrekeningen... en een project dat nu wordt omschreven als 'vernietigd'.
Een mechanische fantasie die Mad Max waardig is
Wanneer de Testarossa 6×6 verscheen voor het eerstEr was iets onwerkelijks aan haar. A Ferrari Langgerekt, verbreed, met vierwielaandrijving achteraan en aangedreven door een supercharged Amerikaanse V8 met 1200 pk. Meer dan een tuningproject was het een postapocalyptisch filmwapen, rechtstreeks uit Mad Max of Cyberpunk 2077. Achter dit krankzinnige idee zat Alexandre Danton, een Fransman die heen en weer reist tussen Frankrijk en de VS, en zijn werkplaats Danton arts kustoms, die gespecialiseerd is in dit soort transformaties. Na een 6×6 Hummer die werd aangedreven door een Hellcat V8 en in de Verenigde Staten werd verkocht, leek de man klaar voor het volgende niveau: een van de meest iconische Ferrari's uit de geschiedenis aanpakken.

Een Ferrari, een platenverkoop en een belofte
Vóór de Testarossa was er al een precedent. De Hummer met zes wielen, ontwikkeld door Danton en een Amerikaanse partner, werd op een veiling verkocht voor 750.000 dollar. Een prijs die hoog genoeg was om een principeovereenkomst met Gas Monkey Garage te bezegelen: als de eerste creatie succesvol was, zou de volgende door de Amerikanen worden gefinancierd. De Testarossa werd toen het showcaseproject. Een Ferrari in handen van een buitenstaander, gefinancierd door een televisie-imperium. Of zo leek het toch.



Toen niets. Het project leek te zijn opgeslokt. Maandenlang waren er geen officiële updates, geen evenementen, geen beurzen om de auto te laten zien. Totdat een foto op Instagram de boel weer in beweging bracht... en toen ontplofte de hele situatie. In de comments uitte Alexandre Danton zijn eerste beschuldigingen. De woorden zijn heftig en duidelijk. Hij beweert dat hij de auto zelf heeft gemaakt en beschuldigt Gas Monkey ervan zich het project te hebben toegeëigend, hem niet naar behoren te hebben betaald en zijn financiële macht te hebben gebruikt om hem via contracten tot zwijgen te dwingen. Hij heeft het over gestolen werk, afgezegde erkenning en impliciete juridische dreigementen.
Twee versies en veel bitterheid
Richard Rawlings van Gas Monkey Garage heeft op deze aanvallen gereageerd. Van zijn kant legt hij uit dat de geleverde auto verre van toonbaar was. Ruwe afstellingen, onafgewerkt lakwerk, meerdere fabricagefouten: volgens hem moest bijna alles opnieuw worden gedaan. Het project zou maanden van herbewerking, demontage en correcties hebben gevergd om een acceptabel niveau te bereiken. Zelfs na al dit werk zou de auto nog steeds maar "matig in orde" zijn.
Op financieel gebied lijkt de kloof net zo groot. Richard Rawlings beweert dat de relaties ook zijn verslechterd door geld en deadlines. Volgens hem was er een nauwkeurig contract dat de samenwerking regelde, met boetes voor te late betaling van 500 dollar per dag wanneer deadlines niet werden gehaald, wat neerkomt op zo'n 14.000 tot 15.000 dollar aan cumulatieve boetes. Rawlings houdt vol dat hij precies heeft betaald wat contractueel was overeengekomen, inclusief een forfaitaire vergoeding ondanks de vertragingen, maar wijst erop dat Gas Monkey Garage verantwoordelijk was voor de volledige financiering van het project. Hij schat ook dat er minder dan $50.000 aan extra werk nodig zou zijn om de auto in orde te maken, voornamelijk om bepaalde belangrijke cosmetische en mechanische onderdelen opnieuw te doen. Tot slot vermeldt hij openlijk de commerciële inzet: in zijn huidige staat zou de Ferrari op een veiling wel $400.000 waard kunnen zijn, in tegenstelling tot het miljoen of meer waarop hij had gehoopt als hij was afgebouwd zoals oorspronkelijk gepland.
Gevraagd naar de huidige staat van het project, antwoordt Alexandre Danton met één woord: "vernietigd". Wat een ongelooflijk project had moeten worden, verandert in een online afrekening. Twee ego's, twee verhalen. De Testarossa 6×6 zal nu minder bekend staan om zijn zes wielen dan om zijn zes maanden durende publieke afrekening.

