
Dit weekend onthuld op het prestigieuze Concorso d'Eleganza Villa d'Este, Zagato's nieuwste creatie doet mensen nu al ineenkrimpen... of glimmen. Op basis van de legendarische Alfa Romeo 8C Competizione heeft de Italiaanse carrosseriebouwer een uniek exemplaar gecreëerd: de Zagato 8C DoppiaCoda. Maar was het echt nodig om een van de mooiste Italiaanse auto's van deze eeuw te durven retoucheren?
Een speciale bestelling, uitgevoerd Zagato-stijl
In opdracht van een Italiaanse verzamelaar werd deze one-off volledig ontworpen en gebouwd door Zagato, 15 jaar na het einde van de productie van de 8C. Het origineel werd ontworpen door het Centro Stile Alfa Romeo met Wolfgang Egger aan het roer, maar deze moderne interpretatie leent twee van Zagato's meest emblematische stijlcodes.

De naam DoppiaCoda verwijst naar de vernieuwde achterkant: een mix van 'coda tronca' (afgeknotte staart) geïnspireerd door de racewereld, en zachtere, meer ronde vormen. Andrea Zagato, de president van het bedrijf, legt uit dat hij een "echte fusie tussen twee soorten design" wilde creëren, met behoud van de functionele voordelen van elk.
De 8C, een mythe opnieuw bekeken
Geen mechanisch verraad hier: het carbon chassis en de atmosferische 4,7-liter V8-motor (het beroemde Ferrari/Maserati F136-blok) zijn die van het origineel. Met zijn 450 pk en zijn lyrische fantasievluchten tot 7.000 tpm klopt het hart van de 8C nog steeds, dat via een gerobotiseerde 6-versnellingsbak naar de achterwielen wordt overgebracht. Een logische keuze die de ziel van het model behoudt.

Maar het is het lichaamswerk dat mensen echt verdeelt. Terwijl de originele 8C, waarvan er slechts 500 als coupé werden geproduceerd, vandaag de dag wordt vereerd om zijn tijdloze lijnen, gaat deze Zagato versie nog een stap verder, ook al betekent dit dat er iets van de verfijnde eenvoud verloren gaat die het Alfa Romeo model zo charmant maakte.
Een meesterwerk of een ketterij?
Het is moeilijk te zeggen. Aan de ene kant heeft Zagato opnieuw zijn durf getoond, zijn oog voor detail en zijn vermogen om het uitzonderlijke te creëren in een steeds homogenere autowereld. Aan de andere kant roepen sommige puristen heiligschennis, omdat ze vinden dat je een auto die zo iconisch is als de 8C niet ongestraft kunt retoucheren.
Ontwerper Norihiko Harada rechtvaardigt zijn aanpak door te verwijzen naar de noodzaak om de 'Kamm-staart' aan te passen aan het formaat en de elegantie van een grote GT-coupé: "Een racewagenachterkant zou visueel te zwaar hebben geleken op een 8C. Vandaar het idee van een specifiek ontwikkelde vorm."
Het oordeel: aan jou de keus
Hoewel deze Zagato 8C DoppiaCoda uniek zal blijven en aan zijn rijke eigenaar zal worden geleverd zodra de wedstrijd in Villa d'Este voorbij is, zou hij wel eens een nieuwe fase kunnen inluiden in de dialoog tussen traditie en stilistische herinterpretatie.
Een sculpturaal eerbetoon of een vrijheid te veel? Meesterwerk of heiligschennis? Ieder het zijne. Maar één ding is zeker: Zagato heeft opnieuw hard toegeslagen.
Hoezeer de Giulia SWB Zagato ook een meesterwerk is, de Zagato 8C DoppiaCoda is een lelijke 8C, een heiligschennis vergeleken met de 8C.
Interessante vergelijking, voor mij is het allemaal hetzelfde! De achterkant van deze twee auto's is nieuw, maar de voorkant had hetzelfde kunnen blijven omdat ze zo geplunderd zijn ^^
Ik hou van de kleine scudetto en de behouden trilobo, die eleganter is dan de 95% in de huidige productie. De achterkant is vrij vloeiend en de spoiler is goed geïntegreerd. De geschiedenis van de Italiaanse prestigeauto staat vol met min of meer overtuigende carrosserieproeven, maar dit is een geval van meer. Ter herinnering, Wolfgang Egger werkt nu voor SAIC en het zou geweldig zijn om hem terug te hebben.
Eerlijk gezegd vind ik Zagato geen briljante carrosseriebouwer. En hier bevestigt het mijn indrukken.