Ferdinando Cimarelli is een Italiaanse autocoureur uit Pergola in de regio Marche die gespecialiseerd is in de CIVM (Campionato Italiano Velocità Montagna) heuvelklimraces. Hij begon zijn carrière in de jaren 80, maar nam halverwege de jaren 90 een pauze. In 2004 maakte hij zijn comeback achter het stuur van een Alfa Romeo 33, waarmee hij zijn eerste Italiaanse titel won. Daarna stapte hij over op een Alfa Romeo 147, waarmee hij in 2009 de Gr.A 2000-klasse won, voordat hij zijn zinnen zette op een Alfa Romeo 156 D2.
De laatste Biscione kampioen
Sinds 2010 rijdt Cimarelli in een Alfa Romeo 156 D2 (of 156 SuperTurismo D2), die is ontwikkeld door N-Technology, de competitieafdeling van de Alfa Romeo-groep. Alfa Romeo in die tijd, aan het eind van de jaren negentig, om te voldoen aan de super 2000-reglementen voor toerwagens. De DTM (die in 1995 ITC werd), waaraan de 155 V6 had deelgenomen, was eind 1996 ingestort en daarmee ook de spectaculaire Klasse 1-categorie waartoe de 155 behoorde. Zijn opvolger, de 156, was dus voorbestemd om te racen in de klassieke supertouring kampioenschappen, met een 2-liter motor, wat hij met brio deed: twee Italiaanse kampioenstitels en vier Europese titels, tussen 1998 en 2004. En of je het leuk vindt of niet, het was de laatste Alfa Romeo met een officieel competitieprogramma! Bijna 30 jaar...
Een tweede leven in heuvelklimmen
Net als de 155 V6 Ti, die na het einde van de DTM/ITC ook glorieus was in de bergen, heeft de 156 een 'tweede leven' gehad op bergwegen. Cimarelli's auto behield aanvankelijk de atmosferische 2,0-liter motor van de Twin Spark van de D2, die na een upgrade in 2012 ongeveer 330 pk bij 9.000 tpm en 240 Nm koppel bij 7.500 tpm ontwikkelde. Hij was nog steeds voorwielaangedreven, wat voordelig kan zijn op bochtige wegen bij het uitkomen van haarspeldbochten. De motor is een 100 % met natuurlijke aanzuiging, zonder turbo of supercharger, een puristische keuze voor de E1-2000 klasse.
Een Supertouring 'Evoluzione
De 156 D2 kreeg een aantal aerodynamische verbeteringen, waardoor hij er nog agressiever uitzag dan de standaard supertourer. De 'messcherpe' achterspoiler was verstelbaar (hoek 8° tot 14°) en gemaakt van carbon, terwijl het carbon voorblad met 8 cm werd verlengd door toevoeging van diverse aanhangsels. Het chassis had natuurlijk een ophanging die geoptimaliseerd was voor beklimmingen en een laag gewicht voor maximale wendbaarheid. Het maakte gebruik van een Torsen-type sperdifferentieel en, vanaf 2012, een sequentiële Sadev 6-versnellingsbak met korte overbrengingsverhoudingen die geoptimaliseerd zijn voor het beklimmen van heuvels (de acceleratie van 0 naar 100 km/u duurt naar verluidt minder dan 4 seconden).
In 2010 werd Cimarelli Italiaans kampioen in de E1-klasse tot 2000 cc, een titel die hij nipt won in de laatste race. Tot de meest recente successen van het model behoort de overwinning in de E1-ITA 2000-klasse tijdens de 27e Trofeo Lodovico Scarfiotti - Sarnano Sassotetto in 2017.
Radicale verandering in 2023
Maar vanaf 2023 veranderde het uiterlijk van de 156 radicaal. De auto veranderde van klasse en werd een prototype, een silhouette 'vermomd' als een 156, uitgerust met een schakelsysteem aan het stuur. De auto veranderde dus van klasse en verhuisde van groep E1 naar de beroemde E2-SH-groep van 'silhouetten', waar voorheen de beroemde 155 V6's reden.
De auto heeft nu extra brede sporen, een spectaculaire diffuser en een grote luchtinlaat op het dak, terwijl de hele achterkant kan worden verwijderd voor onderhoud, net als bij een 164 Procar. Het esthetische resultaat is niet per se een lust voor het oog... maar vanuit het oogpunt van prestaties en competitie heeft het zijn vruchten afgeworpen, want dit jaar won de auto de E2SH-categorie op de 63e plaats.e Svolte de Popoli. Jammer dat we niet meer informatie konden krijgen over de motor. We kunnen alleen maar aannemen dat ze zijn overgestapt op iets krachtigers... we zullen op de uitkijk staan voor meer informatie!
Dutch 
French 
English 
Italian 
Spanish 
Portuguese 
German 
Japanese 
Turkish